Sana neler söylerdim, gurur mani olmasa Gidiþine gönlümü suskun kýlmazdým zalim. Gücenmezdim bahara bir tek çiçek açmasa Bileydim dert olacak, bir kez gülmezdim zalim.
Resmin yaný baþýmda gözlerinde öfke, kin Yürek yorgun savaþçý bitik, zavallý, sakin ! Seni mahþere kadar sevebilirdim, lakin Aslýný böyle zorba, kötü bilmezdim zalim.
’ Seviyorum ’ diyordu üç sözünden ikisi, Güya en büyük masal, efsane bizimkisi, Ýçerimi keserken rüzgarýn ketum sesi , Gidiþinle derine, dibe dalmazdým zalim .
Bir sýkýmlýk caným var, bir nefeslik takatim, Ne yapsam felakete ilerliyor firkatim, Hâlâ ayný melodi kalbimde, ayný ritim , Bedenim taþtan olsa gamla dolmazdým zalim.
Taze tohum olur da topraðýnda yatardým, Sözlerin zehir olsa baldan sayar, yutardým. Bileydim ki deðecek, yasýný da tutardým Bu derdin vebalini asla almazdým zalim .
Vicdanýmý dinlesem, baþkaldýrýr bu aþka Kýsýldým yüreðimde kurduðum sýrça köþke Her acýma ilaç var, bu çok çetin, bu baþka! Derman olsan, elinde böyle solmazdým zalim ...
. Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.