Çoðu zaman Kalem kaðýt taþýrým yanýmda. Damlacýklar düþmeye baþlayýnca þiir tarlama, Yazabileyim diye anýnda.
Aksilik bu ya, Ne bir çiçek açar, duygu bahçesinde, Ne de bir rüzgar eser, þiirden yana. Aman Allah’ým! Her þey, her taraf kupkuru. Büyür büyür de gözümde günahým, Utanýrým kendi kendimden Kalem, kalem olduðuna piþman Kaðýt, kaðýt olduðuna… Ama ben, Ben, neye piþmaným bilemiyorum. Hýrçýnlaþýyorum, Kalemi kýrasým, kaðýdý yýrtasým geliyor o an. Nefret ediyorum bu olanlardan. Aman… Sosyal Medyada Paylaşın:
yunusi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.