BEN HAYLAZ, SEN CADI
BEN HAYLAZ, SEN CADI Aþktan mý utanmalý
sofaya düþmüþ hicrandan mý kaçmalý
sýrýlsýklam yaðmurlar sonrasý heyelan altýnda kalan
düþ yorgunu mektuplarý arýyorum
mevsim kýþ ve ben üþüyorum
olmasaydý keþke
oynak zeminde satýrlar dolusu aþk kaymalarý
mahyasý bozuk bir dil susmasý gibi
jilet kesiði kanamalarda yanýlgý üstüne yanýlgý
sus diyor
haykýrma kimselere senli öksüzlüðümü
aaah keþke
dilim hep seni sevdiðimi söylese
her türküde nakaratý sen olan
do si la mi fa
yankýlansa gökyüzünde
Ay karanlýða çekilse yýldýzlar þahitlik etse
ve biz
kaybetsek yolumuzu
fark etmesek yaný baþýmýzdan geçen hüzün kervanlarýný
biz bize tutsak
ama özgürce sevsek karanlýða inat birbirimizi
þimdi diyorum
hemen þimdi
bir yýldýz kaysa ve biz dilek tutsak
“Tanrým kýyma bize
al götür buralardan keþfedilmemiþ coðrafyalara
biz ki içimizde bir çocuk var ettik
en koyusundan maviliklere tutkun
biri haylaz
diðeri cadý iki deli
býrak ta söylesin dile pelesenk aþk türkülerini”
ve sonra
mutluluk harman yeri
ben haylaz
sen cadý
ve
yavaþ yavaþ sokularak birbirimize
tüketsek en koyusundan mavilikleri
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.