BİLMEDİM

Gül be yüzüm, gül artýk yeter.
Þu garip gönlümde, baykuþlar öter.
Gün olur üstümde, dikenler biter.
Þu yalan dünyada, bir kez gülmedim.
Kim dost, kim düþman, bir kez bilmedim.

Güneþ oldum ýþýk verdim, gözlere.
Hoþ görüyle, hep inandým sözlere.
Gel diyene koþtum, acýmadým dizlere.
Vurulan darbeden hiç ders almadým.
Kim dost, kim düþman, bir kez bilmedim.

Sevdim ta.. gönülden, sevgi görmedim.
Gönül aldým amma, gönül kýrmadým.
Hep verdim amma, bir kez almadým.
Vefalý oldum, vefa görmedim.
Kim dost, kim düþman, bir kez bilmedim.

Artýk dünyadan, beklentim yoktur.
Yalan boþ sözlere, þu karným toktur.
Yüreðim yaralý, dertlerim çoktur.
Artýk dertlerimi kimseye söylemem.
Kim dost, kim düþman, bir kez bilemem.


Muhlis SÜNBÜLCÜ

Sosyal Medyada Paylaşın: