OLACAĞIM

Yeter be ettiðin, biraz insaf et
Sayende yanmadan, kül olacaðým.
Belli ki yaptýðýn, günaha davet
Sayende isyankar, kul olacaðým.

Seven sevdiðine cefa mý verir?
Bir, iki yetmez bin, defa mý verir?
Þeytan hiç insana, vefa mý verir?
Sayende bekarken, dul olacaðým.

Zaman durdu, vakit geçmek bilmiyor
Sen yoksun ya, inan yüzüm gülmüyor
Ömür kýþa döndü, bahar gelmiyor
Nerdeyse kurumuþ, gül olacaðým.

Hakimin hükmüne diyeceðim yok
Bir can kaldý, baþka, vereceðim yok
Vefa mý? Sus ! lütfen… güleceðim yok
Iþýksýz perde de, tül olacaðým.

En güzel çaðlarým, geçerken boþa
Aþk denen hal geldi, akýlsýz baþa
Yazýk ki o halim, dönünce taþa
Kurumuþ aðaçta, dal olacaðým.

Yetti mi Mecnun’un çektiði cefa?
Ferhat dað delerek, sürdü mü sefa?
Yusuf Züleyha’ya, duyunca vefa
Aþkýn peteðinde, bal olacaðým.

Bülbül gül dalýna yuva kurarsa
Aslý Kerem’ini bir gün sorarsa
Gün gelip Mevlana aþka kanarsa
Aþkýn kitabýnda, bir olacaðým.

Sosyal Medyada Paylaşın: