EFENDİM (S.A.V)

Sen olmasaydýn eðer alem yaratýlmazdý.
Arþa Mevlâ adýyla senin adýný yazdý.
En sevgili olmasan Adem kurtulamazdý.
Cihanýn nuru sensin,varlýða can Efendim.

Güneþ doðmaz semada,bulut yaðmur da vermez,
Gül açmaz,çiçek kokmaz,hem kâinat yeþermez
Cümle canlara cansýn,zühul olanlar bilmez
Hakikat sana ’’Levlâk’’ dedi Rahman Efendim.

Dil söylemez,göz görmez,kulak duymazdý sesi,
Sen Allah’ýn Habibi, nübüvvetin payesi,
Gönlümün tabibisin,varlýðýmýn gayesi,
Lütfun günahkarlara yüce ferman Efendim.

Ey güzeller güzeli hayat seninle kaim,
Onsekizbin aleme nurun gýdadýr daim,
Cümle enbiya teb-a sensin onlara zaim,
Külli zerrati cihan sana hayran Efendim.

Mahkeme-i kübrada þefaat tâcý sensin.
Makam-ý Mahmud âlâ,o menzile erensin.
Ýnayet eylemezsen bu can nasýl dirensin?
En büyük ceza olur bana hicran Efendim.

Sen ki miraç gecesi,yüce kata eriþen,
Sidre-i müntehayý geçip Rabb’le görüþen,
Adaveti kaldýrýp hasým ile barýþan,
Ahlâkýný övüyor Yüce Kur’an Efendim.

Mu’cizâtýn çok bize,küllisine imaným,
Semada Ahmed olan adýna yok gümaným,
Cemaline hasretim,þefkatine himaným,
Ruz-i cezada sen ol derde derman Efendim.

Ustaoðlu çaresiz arz-ý hâcet ediyor,
Ulaþmazsa himmetin mutlak nara gidiyor,
Cürmü kebair ile ömr-ü zâil bitiyor,
Þefaat eyle bana bitsin hüsran Efendim.

Þehri Karakaya


Sosyal Medyada Paylaşın: