İÇİMİZDEKİ SAVAŞ

ÝÇÝMÝZDEKÝ SAVAÞ
Hayat öyle bir savaþ ki
Bazen hücrelerimin donduðunu hissediyorum.
O seni hýrpaladýkça,
Sen,
Kýzýyorsun ,öfkeleniyorsun.
Korkma, üzerine üzerine git diyorsun.
Ama her defasýnda da üzülüyorsun.
Hayat seni öyle bir yapýyor ki
Hallaç pamuðu gibi kaldýrýp atýyor,
Hiç gözünün yaþýna bakmýyor.

Deme ki o zaman,
Sakýn hesap yaparken
Hayata yalvarma!
Maske takma,
Mert ol,
Senden, o korksun!
Ýþte bunu tecrübe ettim!

Hayat sana istediðin þeyleri sunmaz,
Sen alacaksýn sen!
Hiç savaþýn insafý olur mu?
Bir baþladý mý bu savaþ,
Artýk geriye dönüp bakamazsýn.
Yaþamak istiyorsan,
Hata yapma þansýn yok…

Eðer akþam rahat uyuyabiliyorsan,
Bu savaþýn galibisin demek.

Þimdi soruyorum sana?
Düþünki içinde yangýn çýktý,
Kaçacak yerinde yok, ne yapacaksýn?
Ýþte o zaman dostum,
Ölümü göze alýp,
Ya bu hayatý yakacaksýn,
Yada maðlubiyeti kabul edeceksin!..
Yani hayat seni tutsak edecek.
Unutma en güçlü olduðun zaman
Ölümü göze aldýðýn zamandýr.

Özgür olmaya deðmez mi ?...
“ Ya istiklal ya ölüm “ diyenler kazanmadý mý.
Þimdi biz bu sözün kredisini harcýyoruz,
Bitmek üzere olan!.....


Yusuf Yýlmaz





Sosyal Medyada Paylaşın: