SEN GEÇİYORSUN İÇİMDEN

Sen geçiyorsun içimden,
Ýçim içimden geçiyor...
Bir kýrlangýç kanat çýrpýyor yitik sonsuzluðuma
Bir bahar akþamý çöküyor sisli gözpýnarlarýma
Gök maviye boyanýyor
Yer kýzýla...
Kaf daðýnýn ardýndan koþup geliyor Zümrüd-ü Anka
Aþka dair inancým tazeleniyor
Sen geçiyorsun içimden,
Ýçim içimden geçiyor.
Sandal aðacýnýn dallarý uzanýyor sersem sabahlarýma
Sýmsýký sarýlýyor ciðerlerime týlsýmlý rayihasý
Rüyalarým...
Bir ucunda papatyalar
Bir ucunda atlas halý
Sen geçiyorsun içimden
Huzuru kirpiðine astým asalý...
Sen sevgili;
Geçip giden zamanýn içinde geçmeyen sen
Dolup taþan sürurun parmak uçlarýnda gezinen sen
Umut olup söze gelsen
Açýlsa kýsmetimin sen kalaný
Dökülse gamzeme gülüþlerinin arda kalaný
Kýrýlýr, ah kýrýlýr þu yok olasý özlemin kolu kanadý
Sen geçiyorsun içimden
Zaman geçiyor
Baðrý yanýk bir tufan geçiyor
Haysiyeti çözülüyor hislerimin
Salkým salkým irfan geçiyor
Kuþ tüyünden kervan geçiyor
Sevgili
Sen geçiyorsun içimden
Duygularýmýn her notasýna ayrý týnýlar yükleniyor
Her yerde bir parçan var ama kimse sen olamýyor
Nazar ettiðin her nokta göz göz çiçek açýyor
Bak gözlerime
Gözlerimden yorgun bir Ýstanbul geçiyor
Ýçimde sen,
Ýçinde sen,
Sen ki içimden geçerken
Kaç þehir birleþiyor ve sen geçiyorsun içinden
Bilemezsin...

ZÜMRA NUR EFÞAN
Sosyal Medyada Paylaşın: