İnsanoğlu
Sen ki bu alemde hürsün.
Sen ki bu aleme gelmiþ akýlsýn insanoðlu.
Sen ki bir yaradýlmýþ kulsun.
Ölünce bir avuç külsün insanoðlu.
Sadece yeþeren bie tohum,
Yere deðmiþ bir yaðmur tanesisin.
Ýster aðlarsýn ister isen gülersin.
Bir eðilmiþ baþ ile bir dikleþmiþ cesetsin.
Sen ey insanoðlu.
Doðruyu unutur yanlýþý ezberlersin.
Sen ey insanoðlu.
Hangi faydalý iþe gebesin?
Sen en insanoðlu!
Ne aþ ister ne koltuk beklersin.
Ne hürmet gösterir ne de saygý beklersin.
Þu dünya hayatýnda bir tutam ot deðilsin.
Niçin gelmiþsin, ne için yaþam sürersin.
Koyunun olsa güdersin insanoðlu.
Sevilsen gidersin insanoðlu.
Sever beklemezsin insanoðlu.
Bekleyeni de görmezsin insanoðlu.
Ne adamsýn ne kadýn.
Ne ölüsün ne diri.
Ne beklersin ne gidersin.
Ne yer ne içersin insanoðlu?
Ýnsanoðlu bir kürek toprak.
Ne nam kalmýþ ne de toprak.
Toprak olmuþ tüm cesedi.
Herkes bilsin; herkes toprak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.