YÜREĞİM SENLE GÜLMEKTE...

yalnýzlýðým karanlýðýn iç yüzü
bir papaðan gibi adýný tekrarlamaktayým
seni ne vakit görsem içimde çiçekler açmakta
çöllerin sahiplendiði mecnunum
senli ah’larým olur
her seferinde oh çekiyorum
bugün de misafir aðýrlayacak yüreðim
gelmekte olan sensin prensesim
aklým bin bir telaþla kaçýþmakta
yaþam bu
sonu görünmeyen kaldýrýmlar gibi
kaldýrýmlar ki yüreðimden kaçýþlar yorar beni
kirli ayaklarýn ardýnda býraktýðý izleri görmekteyim
öyle bir özlemekteyim ki seni
aklým bin bir telaþla kaçýþmakta
mesela gülüþün
bedenime üflenen ruh gibi
seni kendimde yaþamaktayým
adýmlarýmý izlemekte adýmlarýn
karanlýða düþtüðümde güneþ gibi aydýnlýða çýkaran sendin
biliyordum
ve þen oluyorum çocuklar gibi ah...
ve ‘öyle güzel ki ellerin
tutmaya yeltenmekten korkuyorum
ve gözlerin,ve beni öldüren gülüþlerin
gözlerimi kör edecek ebedi emsalin...
evet biliyorum
bir gece ansýzýn ateþ böceklerinin ýþýðýnda öleceðim
haberin olmadan seni düþünerek...
bir sokak var ve o çýkarken aradan
ardýnda tozlanan yollarda kalacak izi
beyazlýkla tozlanan üstü
hiç tanýmadýðým kolunda siyah elbiseli biri
beraber çýkacaklar o sokaktan gözleri gülmeli...
çýkmaz sokaklý yüreðimin sahibi
bilmeden bastýðýn adýmlarýnda ölmekteyim...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın: