SON TREN

SON TREN


ya ben erken geldim yada günleri þaþýrdýn
sanýrým saatin yanlýþtý yine uyuyup kaldýn
olmadý iþte kalktý son tren istasyondan
sanki üstüme taþlar yaðdý daðlardan
yaðmurlar çöktü kara bulutlardan
sensizliðe aðlayýp her damlasý can yakan

biletler buruþtu ellerimde
elimde valizim kulaðým anons seslerinde
sen yoktun görünmüyordun menzilde
bir el hissttim ensemde
heycana kapýldým titremeler oldu yüreðimde
umutla döndüm arkama sensin diye
oysa yanýlmýþtým tren görevlisydi gülümseyen
kalmasýn son yolcular kalkýyor tren diyen
haykýrmýþým sessizce dur diye
bir yolcu eksik bu trende

aslýnda ne hayallerimiz vardý
beraber olup el ele tutuþacaktýk
kýskandýracaktýk duraklarý
pencereden bakareken yakacaktýk sigaramýzý
yüreðimizden bir nara kopacaktý
biz geliyoruz ey sevdalý þehirler
biz geliyoruz menekþeler güller
zar eylemesin sussun garip bülbüller

kaybetmiþtim kendimi yalnýzlýðýmýn içinde
oturacak koltuk yoktu gözlerimin önünde
bomboþtu sevda treninin vagonlarý
hedefte yine hayal kýrýklýðý vardý
bu ilk deðildi sonda olmayacaktý
umutlarým hain kadere hep yenilecekti

aðýr aðýr uzaklaþtý zalým tren
hayaller süzülüyordu gözlerimden
sanki dünya kararmýþtý birden
kapattým gözlerimi eski resmin düþtü ellerimden
son duraða gelmiþtim bir ses geliyordu mechulden
raylarýn sesiydi kulaklarýmý çýnlatýp inleten
beni benden alýp dertler duraðýna götüren

ne yapsam geçti iþ iþten
çýkmýyorsun aklýmdan fikrimden
þimdi pýnar olup yaþ dökülür gözlerimden
bir mezar kazacaðým artýk en derin yerden
demet demet çiçekler ekeceðim en sevdiklerinden
yaralý sevdamýzý gömeceðim beyaz bir kefenle
dualarým süzülecek gökyüzünde
geleceðim sana ahirette
bu dünyadan kalkan son trenle

m.özgür özbek


Sosyal Medyada Paylaşın: