DOKUNMAYIN BANA

DOKUNMAYIN BANA

efkarým var yine dokunmayýn bana
benim isyaným alnýmdaki yazýma
baþýmý alýp gidesim var daðlara
hayat kahýr oldu dokunmayýn bana

yaz ayýnda karlar yaðýyor serime
mihnetim kalmadý olunmaz sevgiye
kim geldiyse dert çile verdi gönlüme
sizin olsun hayat dokunmayýn bana

gönülden çekip gitti yaren yoldaþlar
kire pasa bürünmüþ aþklar sevdalar
kalbimi terketti çocuksu umutlar
harap viran kaldým dokunmayýn bana

kader güldürmedi yaþlý gözlerimi
aldý neþe sevinci verdi dertleri
bal diye verdi aðulu zehirleri
tez geldi ecelim dokunmayýn bana

bahtýmýn kapýsý hüsrana açýldý
can dediðim kim varsa candan olmadý
her birinin baþka baþka yaralarý
dargýným herkese dokunmayýn bana

arsýz deðildimki ben arsýz ettiler
yurtsuz deðildimki ben yurtsuz ettiler
yüreðimi kanattý haince sözler
dosttan hançer yedim dokunmayýn bana

zamansýz bir fýrtýna esti ömrümde
kader vurdu serimi yerden yerlere
güvenim kalmadý artýk kimselere
kabettim özümü dokunmayýn bana

yoruldum artýk düþtüm elden ayaktan
gözüm ayrýlmaz oldu kara topraktan
geçmiþte ne murat aldýmki dünyadan
geleceðe küstüm dokunmayýn bana

dertle ýzdýrapla kor ateþte piþtim
yalan dünya malýndan dünden vazgeçtim
tuz bastým ben yarama merhemden geçtim
tabibler çaresiz dokunmayýn bana

dokunmayýn bana halime býrakýn
bir garip öldü diye aðýtlar yakýn
mezarýmý dað baþýna derin kazýn
kurt kuþ amin desin dokunmayýn bana

m.özgür özbek
Sosyal Medyada Paylaşın: