Özgürüm rüzgâr kadar, fýrtýnayým eserim
Dolaþýrým her yeri sýnýr tanýmam asla
Bazen rehavet verir bazen nefes keserim
Rahatým ve serbestim hecelere kýyasla.
Bir yaðmur damlasýyým düþerim okyanusa
Gururla haykýrýrým damla deðil denizim!
Bazen de gizlenirim kristal bir fanusa
Susarým aransam da bulunmaz ki hiç izim.
Ýðnenin deliðinden sýzarak geçen benim
Ýmgeler denizinden inciler seçen benim.
Vahþi kýsrak gibiyim koþarým rüzgâr gibi
Uçsuz bucaksýz vadi yeþil kýrlar meskenim
Dur durak bilmez aþkým Hak’tan yadigâr gibi
Güneþin huzmesiyle yanýyor yaðýz tenim.
Volkan olur patlarým engel görürsem eðer
Ýçimdeki ateþle yýkar geçer aþarým
Hiçbir þey durduramaz ne üzengi ne eðer
Duygum kaleme düþer volkanlardan taþarým.
Yüksünmeden buluttan gözyaþý içen benim
En verimli tarladan nimeti biçen benim.
Sevgileri ekerim sýrtýmdaki heybeden
Yetiþsinler diyerek gözyaþýmla sularým
Nasýl mutlu olur ki hürriyeti kaybeden
Gelirse o an çaðlar gözümdeki sularým.
Ne çiçekler yetiþir çeþit çeþit rengârenk
Yapraðýna toz konsa nefesimle iterim
Gerek var mý sýnýra sesimle gelir ahenk
Kement atar yakalar tutamazsam biterim.
Rengârenk bahçelerde tomurcuk açan benim
Gönülden gönüllere mis koku saçan benim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM