İhtiyar

Merak edipte sormuyorsun hiç.
Bilmiyorsun tabi,
Geceler boyu içimden kaç karýnca sürüsü geçti .
Ve kanlar içinde uyandým ait olmadýðým bir sabaha..
Göðsümde bir çok kiþi,
Ve bir çok iz yürüyor
Genzimi týrmalýyor dudaðýnda ki o son ýslýk..

Halbuki ;
Sol yaným da gök gürlüyor.
Kirpiklerimden dökülüyorum þarap kýzýlý gökyüzüne doðru..

Ve,
Küçük bir duvarýn içini oyuyorum týrnaklarýmla.
Bir kaç çaput baðlýyorlar kalbime,
Bir kaç ýslak þiir.
Öldüðümü anlatýyorlar bana.
Sonra hiç yaþamamýþým meðer diyorum.
Pis bir çorap kokusu gibi bir hayatýn ellerini tutmuþum doðduðum gün.
Üstümden geçmiþ ihtiyar sancýlar.
Farkýnda bile deðilim..

Aslýnda bana kalýrsa,
Bütün inandýðým herþeyi bir denize gömdüm.
Bir de martýlar vardý iþte..
Sonra cenneti vermiþler ayak altýmýza
Þimdi ben de soruyorum tanrýya!
Bu cehennem ne?
Ve ben niye var oldum bir erkeðin sol kaburgasýndan..

Keþke hiç dokunmasaydým dedim.
Ve bekleseydim.
Seviþmelerimiz ince bir dikiþ izinden ibaret olmazdý böyle.
Geç kaldýk diyorum bazen.
Herþeye ,
En çokta kalbimize.
Þimdi üzüm çekirdeklerini çýtlýyor rahmim.
Bir de, meyvesini diþleriyle soymuþ bir kadýnýn daðýnýklýðý kaldý ellerim de.
aynalar renksiz,
Soluk,
Kýrýk..
Sahi söylesene ihtiyar.
Sevmek neye yarýyor þimdi?

Aldanma!
Caným yanarken yazdým bu þiiri...

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: