Gönül kapýný açsan da,sana gelsem, Masallarda yaþasam. Bir kez de olsa, insan olduðumu anlasam. Ey Kaf Daðý! Sýrtlarýnda devler dolaþýr; Perilerle oynaþýr. Bana orda da rahat yüzü Yoktur bilirim. Kahramanýn olur savaþýrým; Tek,tek bütün engelleri aþarým. Düþman karþýmdadýr artýk; Hilesini bozarým. Hayat aþým zehir olsa da Yudumlarým,yudumlarým... Ey Kaf Daðý! Köküm yaban ellerde; Gövdemi kurtlar sarmýþ. Yaþadýðým bu þehri Öcüler yaðmalamýþ. Ýnsanlýk rafa kalkmýþ. Karanlýk þehri basmýþ. Ellerini uzatsan; Yol bulup sana kaçsam, Masal da olsa,kabülüm; Ýnsan gibi yaþasam.
Sosyal Medyada Paylaşın:
H.BOZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.