KÜÇÜCÜKTÜM
Eskiden daha mutluymuþum, þimdi anladým
Özgür bir kuþ misali uçuyormuþum
Eskiler daha güzelmiþ, çocukluk anýlarým
Sýrýlsýklam olmuþum, oyuna doymuyormuþum
Misket oynar, ip atlardým, düþünmezdim bir þey
Gökkuþaðýnýn arkasýna saklanmýþtý hayallerim
Oradan çýkarýp yaþamak lazýmdý tüm hayalleri
Bir kuþ misali uçup hep gönlünce yaþamak
Rahatsýz etmiyordu bizi büyük denen o adamlar
Ürkütmüyordu bizi köþe bucak kaçýlan acýlar
Biz sadece çocukluðumuzu yaþamakla meþguldük
Büyümeseymiþiz keþke, hep çocuk kalsaymýþýz
Yýllarda cellatlarýmý görüyorum, bitirecekler beni
Tükenip giden milyarlarca þey gibi ben de tükeniyorum
Boþluk olup öbür dünyayý bekleyeceðim bir gün
Küçücüktüm, aklýmda kalacak tek þey bu olacak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.