Ey mavi kanatlý kuþ! Sensizim yanýyorum
Yakalamak isterim olsa kar dolu tipi
Serpilen ýþýklarda bulurum sanýyorum
Tutsam desem tutulmaz gökte güneþin ipi.
Çelik telli kafesin içinden gözlüyorum
Bilir misin seni ben nasýl da özlüyorum.
Uyku teneffüsünde mahmurlaþan bakýþým
Yüzüme deðen yüzün gökyüzü tepsisinde
Hala hafýzamdadýr sana aðýt yakýþým
Kaçarsýn görünürsün hayallerin sisinde.
Taþtan oyulmuþ gibi diken serilmiþ gibi
Yatak sanki batýyor olsa düþlerin dibi.
Fýsýldarým adýný kirli beton duvarda
Resmini çizsem desem karalayan kalem yok
Gerçek misin bilemem hayallerimde var da
Senin bitmeyen aþkýn baðrýma saplanan ok…
Hüzün karasý çökmüþ yukarýda pencere
Nabzýmý susturuyor kelepçeden cendere.
Ýlham veren çehreni arýyorum kafeste
Ekmek arasý çile yýrtýyor ses telimi
Çürümüþ çiçek gibi soluyorum her seste
Masala dönen gerçek; bir daha tut elimi.
Tutuþuyor baþýmda hazan vurmuþ tüm saçlar
Neden seni çekmez ki gittiðinde kýskaçlar?
Esir mi dudaklarým açýlmýyor arada
Sýzlýyor mu derinden kýpýrdatmam imkânsýz
Sana olan özlemim çýrpýnmakta karada
Sen mi yoksa ben miyim yaþýyoruz mekânsýz.
Kartalsý pençen ile duvarlarý yýk artýk
De ki; çilen bitmiþtir yardým ettim çýk artýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM