İSTANBUL

Bugün veda vakti sevgili Ýstanbul’um,
Karanlýk sokaklarýna,
Ýnsan yýðýný caddelerine veda ediyorum.
Belki darýldýn bana böyle hitap ettin diye,
Aslýnda bu bir teselli benim için.
Ýstanbul senden kopmak zor.
Unutmayacaðým;
Emirganý, Ýstinyeyi, Galata Kulesi, Adalar, Ýstiklal caddesi,Taksimi.....
Ve tarihin doruk noktasý Eminönü.
Þahlanýyorum seni andýkça.
Gözlerim doluyor.
Her ne kadar sallasa da saltanatýmý þehir eþkýyalarý,
Senden vazgeçemiyorum.
Yoluma engel koysa da karnýndan konuþanlar,
Ýlle de sensin sen Ýstanbul.
Sen benim hayatýmsýn Ýstanbul.

Sana veda vakti geldi Ýstanbulum.
Seni düþler ülkesine götürmek istiyorum.
Sen benim düþümsün,
Düþler sende güzel Ýstanbul
Kahramanlarýmýn þehrisin Ýstanbul.
3. ve 60. sokaðý hatýrlýyor musun?
Ne maceralar yaþamýþtýk senle.
Mutluluðun heykelini dikmiþtik orada.
Ve biranda koþmuþtuk köprülerinden binlerce kiþiyle Altýn burnuna.
’Þimdi Kumpir Vaktidir’ demiþtin bir gece yarýsý
Ortaköy’de almýþtýk soluðu.
Ne doyumsuz bir geceydi Aðustos sýcaðýnda....
Ve bir gün bizlere açmýþtýn yelkenlerini Masmavi marmaranda.
Uzaktan seyrettirmiþtim Çamlýcanda Boðazýný,
Iþýl ýþýldý gecelerini
Tam bir seyri alemdi.
Yorulmuþtuk nefes almalýydýk...
Bir anda Sarýyer’de güzel bir çay bahçesinde çay yudumlatmýþtýn,
Dostlarýma, yüreðini açmýþtýn.
’ Senin dostlarýn benim dostlarýn demiþtin’
Hatýrlýyor musun ey sevgili Ýstanbul’um?
Topkapý’ndan yürürken Gülhaneye doðru,
Çok yorulmuþtum temmuz sýcaðýnda,
Açtýn sineni bizlere ey sevgili Ýstanbul’um;
Gülhane’ni, Sarayburnu’nu,Yeni kapýný,
Unutulur mu Kum Kapýn?

Sevgili Ýstanbul!
Þimdi kahrý keder ederken uzaklarda seni düþünüyorum.
Hasret çilesi.
Sevgi çilesi.
Bu sevgilinin çilesi.
Bu sevgiliye hasretin çilesi.
Sana emanet etmiþtim Sevgili yar’ý.
Ey Ýstanbul ben biliyorum ki;
Gözün gibi bakýyorsun sevgili yar’a
Sen kimi üzdün ki bu güne deðin.
Kimi barýndýrmadýn ki yüreðinde
Yüreðine saðlýk Ýstanbulum.

2009 Kayseri
Sosyal Medyada Paylaşın: