OLAYIM...
Zalimin baðýnda gül olmaktansa,
Mazlumun çölünde diken olayým...
Bir garip aðlasa figan içinde,
Ona gözyaþýmý döken olayým...
Garibin baðýnda diken biterken,
Onu yüreðimle söken olayým...
Bir mazlum feryadý yükseldiði an,
Onun acýsýný çeken olayým....
Düþman baðrýmýza taht kurar ise,
O’na kara bela çöken olayým...
Mazlum baðlarýndan dikenler söküp,
Gonca güllerini diken olayým...
Kurumuþ, kavrulmuþ hicran çölüne,
Abu kevser gibi akan olayým....
Bir garip hanenin çeraðý sönse,
Gönül sevgisiyle yakan olayým...
Bir sefer günüyse; davet geldiyse,
Yýldýrýmlar gibi çakan olayým...
Buzlar arasýnda onun sevdasý,
Kardelenler gibi çýkan olayým...
Giderken er oðlu erler sefere,
Onlara sevgiyle bakan olayým...
Zulmün bendi sarsa ufuklarýmý,
Coþkun bir sel gibi yýkan olayým....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.