soy kabuðumdan çýkar beni çýplak kokayým sana salayým duygularýna özümü sözüm söz yalýnayak topraða basarcasýna toprak kadar yalýn ve öz
bu gün zaman ayýr biraz bana
bir kibritin yandýðý kadar parmak aralarýmda yanayým de o yandýkça hissedinceye kadar acýsýný sonu bilinmez mi yanmýþsa alevin yürek kara yürek bir köz
bu gün zaman ayýr biraz bana
al kurtar beni ayrýlýklardan yokluðundan lerzan dudaklarýnýn kývrýmýnda bir kez olsun anýlsýn belki adým bir defacýk fýsýltýsý kadar sessizliðinde nefesinin Ýsterse naif basit bir söz
bu gün zaman ayýr biraz bana
son günleri baharýn ilk yazýdýr derler aþkýn ermeden ilk yaz aþkýna eriþmekse hazana ne yaþatsýn sana ne bana kýþýný yatýrýlýrken usulcak ayak bastýðýmýz topraða sen kapa gözlerimi ve elin deðsin tenime son kez hiç olmazsa bir duan dökülsün kývrýmlarýndan varsýn duymayayým varsýn duymasýn herkes
bu gün zaman ayýr bana biraz
29 mayýs 2008 Denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.