Þu bozkýrýn aðýt yakan dilisin sen Ne zaman hoyrat sesler duyulsa Umulmadýk sesler iþitilse uzaktan Aðýr bir türkü olur senin öfken Sinen de kim bilir ne acýlarýn vardýr Ah! Acýlar Ortaðýdýr hayallerimizin Bir lahza býrakmaz peþimizi
Bize ulaþan sesin kimbilir ne kadar sahipsizdir Uzaklaþarak senden ne kötülük Doðurdu þu ýssýz vadiler Bozbulanýk sular Durulmaz artýk sana hasret uzaklarda Gerçi umduðunu bulamayan herkes Uzaktýr hemen her þeye
Uçurum kenarýnda bekleþen martýlar Senin için þakýdý son nefes Teberüken senin adýný daðýttýlar Topraða, suya ve hayata Ah! Aðlamaklý oldu gökyüzü Yeryüzünde öylece gam Bir görsen
Baþýboþ kaldý yediveren baþaklar Hasat zamanýnýn takýldý ayaðý düþlere Denizi maviye boyadý gülüþlerin Mecnun Leylâ’dan vazgeçti iþte o vakit Ah! Ýnkara sürükler vuslatý bu bekleyiþ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
şiirsayıklayan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.