yataðýn buruþuk elleri ne yana dönsem yüzün uzaklaþýr kaybolurum senden sevgimin basamaklarýndan çýkarken
bir bir pencereye iki nefes sarýlsa sýrýlsýklam o güzel bahçede yorulup akþam olunca bana seslen çocuk aðzýnla babacýðým odalara þarký koltuklara televizyon
karanlýk sýkýlýyordu denize yürüdük insan insana arada bir köpekler ve kediler þu balýklarý da birazcýk sevsek dalgalarýn boyu yumuþamaz mý aðzýmýzla ayný tatlý tatlý yýldýzlar
eksiliyordu mutlu olunca saatler zamaný fotoðraflayýp aný derince göðe kaybolup gitmemeliydin ben þimdi kime seni seviyorum diyeceðim
her þey kendine kaldý içimi sayarken burkuldu harfler bana sevgimin uykusunda ölmeyi bahþedin varlýðýnýzý cama vurup kaçan yaðmurlarýn öpücüðü ile ýslanýrken.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.