Bekletme Beni!
Bekletme Beni!
Ne hayaller kurdum, ne düþler gördüm,
Bekleye bekleye ne hale geldim,
Gelene geçene hep seni sordum.
Bekletme beni, ne olur bu kadar!
Geceler uyku girmiyor gözüme,
Diken oldu yorgan, yastýk yüzüme,
Aðýtlar yaktýrdým, kara yazýma.
Bekletme beni, ne olur bu kadar!
Boynu bükük, sessiz konuþuyorum,
Kalbime, gönlüme danýþýyorum,
Mutsuz, avarece dolaþýyorum.
Bekletme beni, ne olur bu kadar!
Bu dünyada, kimse yalnýz kalmasýn,
Olur, olmaz þeye kafa yormasýn,
Yalnýz býrakanlar, asla onmasýn.
Bekletme beni, ne olur bu kadar!
Aldýrma elin, üçüne, beþine,
Takýlma fitnenin, hain peþine,
Zehir katma, helal olan aþýna.
Bekletme beni, ne olur bu kadar!
Gözyaþlarým seller gibi akýyor,
Sol yanýmdan bitmez aðrý kalkýyor,
Görenler hep acýyarak bakýyor.
Bekletme beni, ne olur bu kadar!
Gel de, sevinsin bu fakir, haline,
Gel de, gör, bu garibanýn hali ne?
Dayanamazsýn sen, pürmelaline.
Bekletme beni, ne olur bu kadar!
Kazým Öztürk 08 Aðustos 2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.