Oturmuþum sandalyeme seni izliyorum kalemimden, bazen göðsüm kabarýyor ne güzel yazmýþým diye seni, lâkin bu kibir deðil seni en güzel ben yazabilirim diye seviniyorum. Bakýyorum sayfanýn bir köþesine, oraya kadar doldurmak istiyorum seni, týpký içimdeki en uzak noktaya da dokunduðun gibi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
mbugragul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.