Topraktan aldýk caný, topraða veriyoruz
Sevene sevdalýydýk, dün ne isek o yuz biz.
Sevgiler ektik öze, gülünü deriyoruz
Yüreði yananlara, kana kana suyuz biz.
Ýki cihan yâr olmak, bizde vefanýn adý
Yaþanýr vuslat aný, tarif edilmez tadý
Mavilerde uçarken, neyse kuþun kanadý
Aydýnlýk ufuklarý, hedef seçen buyuz biz.
Özü doðru olanýn, sözü gitmez yellere
Unutmayýz seveni, gitsek yaban ellere
Bizde sevda gönülde, düþürmeyiz dillere
Kökü toprakta olan, baþý gökte soyuz biz.
Belki güneþi tutup indiremedik düze
Lakin huzurun þekli, güneþ olmakta wyüze
Bakýþlar tebessümde, hacet kalmaz bir söze
Bir ömür sevdiðine; "Haným" diyen boyuz biz.
Yanan sineye çare, olmaz sevgiden baþka
Herkesi alamayýz, gönül denilen köþke
Daðlarý ova eder, insan gelince aþka
Ellerin birleþtiði, düðün dernek toyuz biz.
Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.