BİR ÖMÜR, SON NEFES

Ömrümü hep zor olan hayellerin peþinde koþmakla harcadým
Yeri geldi, en güzel kadýný aþýk ettim kendime
Bazý zamanlardaysa, kimsenin cesaret edemediði yükseklikten salý verdim kendimi aþaðýya
Sonra uzun zaman sessizce yaþadým ortalýklarda
Ve bir baktým ki
Kendimi tükettiðim günden bu güne uzun zaman olmuþ

Mesela
Yalnýz olduðumu unutalý
Tek bir kelimeden binlerce anlam çýkartmayalý
Gizlerimi baþkalarýna anlatmayalý
Sürekli kendimden ve her þeyden kaçma hâli
Daha çok susup az konuþmasýný
Ýçimde ki terddüde onlarca romaný sýðdýrmayý
Ve utanmanýn sükûnetini suretimin her yerini kaplamasýný izlemek

Hani istemiyor deðilim
Denizler taþsýn, depremler olsun ve kýyametler kopsun
Þu kýsacýk ömrümün bir toz tanesi kadar deðersizleþip meleklerin kanatlarý arasýnda savrulsun

Ya da, þizofren bir duyguya kapýlýp
Þimdi çarmýha germe zamaný tüm kelimeleri ve düþünceleri diyip

Benim þiddetle yeniden sevmem gerek
Tüm saflýðýmla, ilk defa sever gibi
Pamuksu elleri dokunsun tenime, ýslak ve maðrur
Ve tüm utanmazlýðýmla anadan doðma üryan bedenimi sunarken önüne
Uzun saçlarýyla göðsümün yaralý yerlerini örtsün

Dalýnda tüm haþmetiyle kokan güllere dokunmadan
Delik ceplerimden çýkartýp, aþk adýna yazýlmýþ þiirler vermeliyim
Ýlkokul öðretmenleri aþký anlatmadan bize
Hiç bitmeyecek dediðim aþka, iman edip
Gecenin bir yarýsýnda acemice dualarla
Uyuyan güzelliðe bakýp "BÝR ÖMÜR SON NEFES" demek...




Sosyal Medyada Paylaşın: