örülmemiþ þiirin duvarlarý üstüme üstüme yýkýlýr ben ki; hep önlerinde aðlardým onlara yüreðimi yazardým günahlarýmý saklardým her kafam attýðýnda insafsýzca yumuruklardým savurganlýðým basiretsizliðimin bedeli mi yoksa en basitinden ’kaderin bir cilvesi mi?’ yine hangi münasebetsizliðime kýzdýn ki
ben ki; taþlarýný kopan akýllardan çaldým harcýný mantýktan yaptým hani seni gerçeklerle sývayacak budalaca boyayacaktým
yine vurdum-duymazlýðýmýn menzili þu pervasýz ellerimin adaðýsýn henüz örmeden üstüme yýkýlýrsýn beni öylece nefessiz býrakýrsýn
müteekitsin maalesef þiir tadýnda yaþamayý akýlla olur sanýrsýn ama oysa bir sevda tadýnda yaþamanýn yolu inan ama inan ki...! koca-koskoca ‘‘bir torba patates kadar’’ aptal görünmekten geçer Sosyal Medyada Paylaşın:
FIRTINADAN ARTA KALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.