İSTANBUL,BANA KÜSMÜŞ...

ÝSTANBUL,bana küsmüþ,
Konuþmaz oldu benimle,
Bu þânlý,þerefli her köþesi ayrý güzellik
Yüce þehrime ne yaptým?
Uyanýrken, gecelerin karanlýðýndan sabahlarýma,
Engin mavi deniz gülümserdi bana,
Hafif hafif kýyýya vuran dalga sesinde,
Günaydýn Eceee!
Günün aydýn ola,bestesinde,
Alýr götürürdü sonsuz mutluluklara,
Okþardý, yanaklarýmdan usul usul yosun kokan sabah yelinde,
Eþlik ederdi,kýyýlarda balýkçý tekneleri yalnýzlýklarýma,
ÝSTANBUL,bana küsmüþ,
Konuþmaz oldu benimle,
O ihtiþâmlý,görkemli bakýþýnda,
Yüce þehrime ne yaptým?
EY ÝSTANBUL,yüreðimde yanan ateþlere,
Çaresiz yaralara,tükenmek bilmeyen belâlara,
Gözyaþlarýmdan su akýtma!
Geçmez,bitmez alev alev tutuþan,kalp sancýlarýma su da fayda etmez!
Oyyy;
ÝSTANBUL,bana küsmüþ,
konuþmaz oldu benimle,
Çare bulsun istedim,tükenmeyen dertlerime,
Bilemezdim ki;
ÝSTANBUL’un benden de beter bin derd içinde yüzdüðünü,
Kederler eþliðinde,sessizce...pâre pâre heder olduðunu....
ÝSTANBUL,suskun
ÝSTANBUL,durgun
ÝSTANBUL,yorgun
ÝSTANBUL,küskün
ÝSTANBUL,sorumsuzluða,duyarsýzlýða,........KÜSMÜÞ
ÝSTANBUL.........insanoðluna...................KÜSMÜÞ

Ece Yaldýz....29 mayýs 2008........Ýst.

Sosyal Medyada Paylaşın: