Kimliksiz İki Aşık Çocuk
kimliksiz bir þiir’sin sen
gökyüzüne özgürlüðü yaþatýyordun
gökyüzüm sendin
seni göðü kucaklar gibi yaþýyordum
oysa kurak topraklarda geziyordum
dalýndan düþen yapraklarýn tenimde gezindiðini duyar gibiydim
bir çocuk sesinden öteye gidemediðim sevinçlerim var
ve aðlamaklý bir anne özlemi içindeyim
sanki yetim kalmýþým
sanki kendi kendime savaþ açmýþým
kendi kendime yenilmiþim
ve kendi kendime düþman olmuþum
sensiz gözlerimi açamýyorum
özlemekle dolu hayaller içindeyim
kurduðum tek hayalim sensin
yüreðimde binlerce acý var
tonlarca yara kabuk baðlamýþ
sesine nefesine gözlerine ihtiyacým var
bilirim çok uzaklardasýn
uzaklar yüreðimden ýrak bilesin
seni yüreðimin en kuytu köþesinde saklýyorum
þimdi
sensiz bir þehrin
yanan ýþýklarý kadar suskun kalbim
ama fýrtýnalar hiç eksik olmaz içimde
sývasý dökülmüþ bir ömrün
en uzun hasretini yaþýyorum
gurbetinde kaldýðým bir mutluluk gibi
karanlýk bir kentte
yanan bir ýþýk arýyorum
hadi sevgilim elimi tut
seninle karanlýk sokaklarda dans edelim
kimliksiz iki aþýk çocuk gibi
ibrahim dalkýlýç
05.08.2018
22.15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.