Dün Gece

dün gece
bir þiirin ellerinden tutar gibi yürüdüm
sokaklarýn karanlýðýna aldýrýþ etmeden
açýk bir yarayý yýldýzlarla sararak aydýnlattým

elimde bir özlemin nasýrlaþmýþ acýsý
daha þafak sökmemiþti
sýcak ekmek kokusu sarmýþtý açlýðýmý
ve sonra bir kenara atýlmýþ
üþümüþ bir sancýydým ben
ve bir serçenin söylediði türküye boyun eðmiþtim
serçenin kanadý kýrýktý
benimse umudum

sanki bir çaresizliðin ortasýnda kalmýþ gibi
ne tarafa gideceðimi bilmiyordum
gittiðim tarafýn uçurum mu
yoksa özgürlük mü olduðunu da bilmiyordum
hep senin olduðun tarafa yürüdüðümü düþünerek yürüyordum
uçurumsa benin uçurumum
özgürlükse senin özgürlüðün diyordum
ve arkama bakmadan yürüyordum

oysa içimde dolaþan bir yalnýzlýðýn sesi vardý
aðaç dallarýna dolanmýþ
kuþlarla dans etmiþ
ateþe üflemiþ
suya sarýlmýþ
bense gökyüzüne þiir okur gibi duruyordum karþýsýnda

ben bu hayatýn sýratýndan geçtim
sevdanýn sýratýndan geçmek
cennete gitmek kadar kolay
sen kendini bende unutmuþ
dünyanýn en güzel þiirisin

dün gece
seninle benim kalbimde savaþýyordum


ibrahim dalkýlýç

13Aðustos2018
02.45 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın: