BURDAYIM DE VARIM DE

Ne çabuk geçti zaman ne çabuk yýllar böyle;
Ne vakit can çekiþti omuzdan kollar böyle;
Bozdular þirazemi çýkmayan yollar böyle;
Noksanýmdan noksaným akýllanmaz biriyim;
Ruhum bedenden ayrý sanmayýn ki diriyim…

Geçmeyecek zamaný hep beyhude yordum da;
Bir uçurum göðsünde çýrýlçýplak durdum da;
Gözgözeyken ben beni her bakýþta vurdum da;
Dert çaðýrýr dermaný yaram inansýn artýk;
Yalnýz gemiler deðil, limanlar yansýn artýk…

Ne zaman tamam desem eksilmiyor zararým;
Yakamdan tutar artýk çoðalan intizarým;
Yaktýðým sigaranýn, ateþinde ben varým;
Akýllanmaz damgasý vursam da kimliðime;
Býçaklar diþ biledi etimden, kemiðine…

Hal-hatýrým soracak hicrandýr arkadaþým;
Eksik olmaz mendile imza koyan gözyaþým;
Musallada boþ yere bekletilen naaþým;
Boþ yere inanmýþým her yüzüme gülene;
Duyurun ahvalimi, bilene, bilmeyene…

Bir þarkýnýn sözünde daðýlýp gitmedik mi?
Derman diyen yaraya el sürüp, yetmedik mi?
Kara sevda uðruna, tükenip, bitmedik mi?
Bir “Evet”e tutuklu þaþkýn damat misali;
Nerde güzel günlerin gelinlik giymiþ hali;

Þimdi son derthanesi yakarken kandilini;
Efkar denen yosmanýn koparmalý dilini;
Uzatýp kadehine, kaldýr þimdi elini;
Burdayým de varým de kalan yarýna inat;
Dahasýný sessizce, bekliyorken, kainat…

Ali ALTINLI – 04.08.2018
Saat: 11:31

Sosyal Medyada Paylaşın: