Mecnun desen aldýrmam, gülüp de geçeceðim,
Sýrtýmdan hançerlesen, sanma güceneceðim,
Ýkimize de yeter; bu sevgim, sevdiceðim.
Dilim varmýyor amma, yine söyleyeceðim:
Sevmesende farketmez, seni hep seveceðim.
Ömür boyu yeminli, düþmaným olsan bile,
Daðlasan yüreðimi; alevden sözler ile.
Dünyada cehennemi yaþatsan da nafile.
Dilim varmýyor amma, tekrar söyleyeceðim:
Sevmesende farketmez, seni hep seveceðim.
Þu kýsacýk ömrümü, kederlerle doldursan,
Her gece karanlýkta, ümitleri soldursan,
Tutunmak istediðim, tüm dallarý kaldýrsan.
Dilim varmýyor amma, yine söyleyeceðim:
Sevmesende farketmez, seni hep seveceðim.
Sana gelen cefayý, dilden gönlüme döküp,
Gönlüme bol ölümsüz, sabýr tohumu ekip,
Kaderime yazýlmýþ; yazgýmý, yalnýz çekip.
Dilim varmýyor amma, tekrar söyleyeceðim:
Sevmesende farketmez, seni hep seveceðim.
Özlediðim baharlar hazana dönse sende,
Gönlümün ikliminde, kara yeller esende,
“Ne kadar sevdiðini umursamam”. Desende.
Dilim varmýyor amma, yine söyleyeceðim:
Sevmesende farketmez, seni hep seveceðim.
Küsemem kahredemem diyemem: ’Adam sende’,
Dertten dertlere salýp, bir gün çekip gitsende,
Bu adaletsiz savaþ; yâr, kalbim esir sende!
Dilim varmýyor amma, tekrar söyleyeceðim:
Sevmesende farketmez, seni hep seveceðim.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.