Boz bulanık

Ben,
boz bulanýk sularýnda
debelenirken
sen
uçsuz bucaksýz
maviliklere yelken açtýn
ben
seninle vuslatý düþlerken
beklerken sabýrla

sen
baþka diyarlarda
baþka sabahlara uyandýn
ben
hasretinle usul usul yok olurken
sen
baþka bedenlerde hayat buldun

artýk umudumu yitirmiþ
ve tükenmiþtim
varlýðýmý fark etmeyen
yüreðinden gitmeliydim
topladým pýlýmý pýrtýmý
bilinmezliklere doðru
yola koyuldum
nereye gideceðimi
ne yapacaðýmý bilmeden
alabildiðine yol aldým
yorgunluktan bitap düþüp
gelincik tarlalarýnda uyuyakaldým
bazende titrek sokak lambalarý
altýnda
soluklandým.

Dönüþü olmayan bu yolda yürürken
yokluðumu fark etmiþ midir diye
düþünmeden edemedim
son kez arkama baktým
býraktýðým gibi
doludizgin hayatýn tadýný
çýkarýyordun
yýkýlan hayallerim
kýrýlan kalbim
yok olan umutlarýmla
seni ALLAH’a havale ederek
yoluma devam ettim.
biliyorum
bir gün kýrýlan kalbim
elbet onarýlacak
ama
unutma
ah’ý sen de kalacak...
Meltem Yýldýz
18.07.2018

Sosyal Medyada Paylaşın:

Meltem34 Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Git Sabahı Beklerim El alem... İçimdeki ses Zamana isyan Siyah beyaz anılarım... Veda Susturdun-Sustum Bu gece Huzurlu uyu...