YADSINAN

bir enstrüman týnýsý
ellerimde buza dönen tutsaklýk
demiri topraktan kotaran
kendisi için dövdü zincir
oysa ki
kuþkunun omuzladýðý dað devrildi
korku suyu geçti
erken geldi ömrün telaþý
kendine haber dahi vermeden

bu bir sürgün
avucumun ürkekliðinde
yönleri þaþýrýr pusula
bir düþü omuzlayýp
çýplak ayakla geçtim sularý
baldýrlarýmda sümer yazýtlarý
çakýr dikenlerine ödenmiþ bir baç

içimde içine göç eden bir seyyah
kendine dolanýr ayaklarý
yaþanmadýðý için bilinmeyen
yolun kendisi bir hatýra
bir kaybolmuþluktur
seyyahýn durmadan kendinde dokunduðu

sýkça tekrar edilip
ayný yanlýþlýðý bir daha yaþamak
iþte budur medeniyet
nizam kültüründe
kýrbaçla öðretilen gerçek

öðrenemedim
gölgeme deðince zincir
göðsümden boþaldý izdiham
topraðýmdan filiz verdi isyan
sanýrým yaðlý bir urgana denk gelir
yeryüzünde þüpheyle gördüklerim

nasýldan niçine çekilmiþ bir telgraftýr
tenimle oynaþan umut
ben bir þeyi susunca kopacak kýyamet
bilirim ki yazdýðým her þiir
kafeste tutulan bir halktan emanet

03/08/2018
04:32
ali rýfat arku
istanbul




Sosyal Medyada Paylaşın: