KUSURA BAKMA
Hasret savaþýndan yara alsam da;
Yürek burcundaki hasara bakma…
Sabýr kalesinde yalnýz kalsam da;
Yine de ölmedim kusura bakma…
Biz diye baþlayan sensiz biterken;
Yokluðun çektiðim dertten beterken;
Geceler hicraný alýp – satarken;
Yine de ölmedim kusura bakma…
Elimde, avcumda kalan hicrandý;
Hasretin kapýma geldi dayandý;
Gözümde bu gece Ankara yandý;
Yine de ölmedim kusura bakma…
Senden sonra gidenler de dönmedi;
Çýðlýk çýðlýk hiçbir acým dinmedi;
Merak etme hayallerim sönmedi;
Yine de ölmedim kusura bakma…
Düþlerimi yarý yoldan çevirdim;
Yüreðimi yokluðunla kavurdum;
Þu baþýma kaç belayý devirdim;
Yine de ölmedim kusura bakma…
Baþladýðým her iþ yarým kalsa da;
Þarkýlarým yine hicaz çalsa da;
Özlem iþte beni benden alsa da;
Yine de ölmedim kusura bakma…
Parçalayýp, ciðerimi söktüler;
Her yaramý daðlayarak, diktiler;
Damla damla gözyaþýmý döktüler;
Yine de ölmedim kusura bakma…
Ali ALTINLI – 02.08.2018
Saat: 17:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.