Aðaran saçlarýn, düþen diþlerin,
Hâl dilince, sözü varmýþ anladým.
Bahar, yaz, güz bitti; kara kýþlarýn,
Geldiðini haber vermiþ anladým.
Baþýmda eserken kavak yelleri,
Ölüm tehdit eder sandým elleri,
Nefes nefes, geçip giden yýllarý,
Akletmeyen akýl körmüþ anladým.
Neden, nasýl, niçin sormadým ama,
Maveraya kafa yormadým ama,
Mezarlar üstünde durmadým ama,
Gerçeði önüme sermiþ anladým.
Madem bir aðýzsýz dev’e yemeðim,
Topraða adanmýþ etim, kemiðim,
Bilirim beyhude; çabam, emeðim,
Felek tam aðýný örmüþ anladým.
Ölüm dur duraksýz eþ-dostu yendi,
Canlar vakti gelen; hep gitti, kendi,
Yaþlar sele dönüp, yýktýkca bendi,
Bende yaþ kemale ermiþ anladým.
29.11.2017 22:30:00-Etimesgut
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.