Ömürlük özlem duyup, anýlan mekanlar var, Gönül mutmain olur, huzur duyulan yerde. Cana neþe vermeyen, göze geniþ gönle dar, Bereket bolluk olur, muhabbet olan yerde.
Bu yerlerin öncüsü, kendi evi insanýn, Sevgi saygý bahþeyle, Rabbim indir ihsanýn. Ailede mutluysan, dinginlik tadar canýn, Huzur evde solunur, aranmaz baþka yerde.
Öteye özlem duyar, Kabeyi gören gözler, Ýlahi nuru yakar, aþký sineyi közler. Döner gelir sýlaya, hacým Mekkeyi özler, Mahþeri kalabalýk, tekcan olur nur yerde.
Münevver Medine’de, mescidde kutlu mana, Ezanlarla çýnlýyor, davet eder imana. Fahri alem Muhammed, þefaatçi emana, Ol Nebinin kokusu, yayýlýyor gül yerde.
Kitap okunan yerde, ziyalanýr fikrimiz, Ýmanýmýz gençleþir, nur dedikce zikrimiz. Doðruluk bizde kalsýn, uzak olsun mekrimiz, Dostlukla hallenilir, ilim yayan her yerde.
Kimler özlem duymaz ki, bað gülistan gezmeye? Buz çaðlayan pýnarda, þeker lokum ezmeye, Hikmetli nazarlarla, tefekkürle sezmeye, Gönül uçmayý ister, cana sefa hür yerde.
Mehmet Demirel 01.08.2018 Lügatçe: Mekr: hile yapmak tuzak kurmak. Eman: aman dilemek
Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.