MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Adem-i Âdem
mavİmge

Adem-i Âdem


Hayatýn býraktýðý gibi okunan cümlelerinden
Geri dönüþü olmayan bir çýkrýk merdivendeyim
Adým: adem-i âdem
Cevherim özlerim kuru bir buðday parçasý
Beni tanýmayan gözlerle büyüyorum.

Su içerken hayat bulan bir neslin kýrýk sazýyým.
Keyfi ve nefsi tüm ne varsa
Hücre hücre iliklerimde mesela
Aðýr ve yudumsuz bir yað gibi
Baþýma toplanmýþ geçim derdi

Çok deðil az yüzyýl önce
Bir maðaradan çýkan güvercinle
Tüm bilinmezlikleri bildirdi bana
Kainata nur diye inen peygamberim.

Zabýt tuttular sonra inandýðým için
Halbuki tüm kalemler
Güzellikleri yazabilirdi
Fakat tükendi.... Tükenmez kalemler

Ihlamur kokulu bahçemde
Nar hükmünde kýzaran
Binlerce karýnca bile
Halen ayný heyecan ile
Su taþýrken gediklere
Ýbrahim kýssasý yetmedi
Ümitsizliklerime....

Her þeye ahir zaman diye damga vurdum.
Söz kesildi... dil tükendi... zaman kurudu
Bendim aslolan fakat....
Benliðimi bulamadým
Kervan içre bir serap gördüm
Dünyanýn denî olduðunu bile bile
Zehirden kuyulara Yusuf’u atan bendim.

Mavi ve beyaz tüm güzellikler gibiydi
Gözlerden akan ne varsa
Bazen bir ýrgat türküsünde
Kýraç ellerimden tüten
Yosun kokulu kelepçelerim vardý

Ben adem-i âdem
Yok olmaya yüz tutmuþum
Heyülasý garibanýn ne olabilir ki ?
Çocukluðumdan unutulmuþum.

Sokak lambalarýndaki serçeler
Ay þavkýnda içli bir türkü söyler
Ben susam kokulu sabah sofralarýnda
Bir yudum çaya hasret kalmýþým

Bir bildiðim var elbet
Fakat söylemeye ne hacet !
Olur da söylersem güvercin nakýþlarý
Baldan tutkun o peri dünyasýný
Gelir kapkara bulutlarým benim

Rabbini unutan kim var bilmem ama
Hatýrlatan bin delil içinde
Varlýk ve yokluk denilen cenderede
Sýkýþmýþ bir mucizeydim aslýnda

Aðlayan anneleri unuttu yüreðim
Solan çiçekleri ezdiði gibi
Kýrlangýç yuvalarýný bozdu
Ve yýlan deliðini mesken eyledi...

Yýkýk dökük tüm depresif duygularým
Televizyon kumandasýnda gezen dünyam
Utanmýþlýklarýn ve kahrolmuþluðun çaðýnda
Bir nevi sarhoþ ve günah-keþtir.

Kundaktan çýkmýyorum artýk eskisi gibi
Köy pýnarlarýndaki bal gözelerini bilmiyorum
Elimde kýrýk bir kalem yok fakat
Kýrýyor kalemimi elalem denilen o zât

Bilmiyorum duymasýný
Konuþmasýný
Susmasýný
Acýmasýný
Acýmayý

Ýþte geldik gidiyoruz
Devran bize biz devrana
Müptela iki aþýk olmuþuz
Fakat aþkýmýz yalan.
Yarým kalan
Yanan
Dünyam benim.

Sonra açýlacak tüm perdeler
Gözlerim o an görecek mi ?
Süzülürse içimden ruh dehlizlerim
Beni umuda eriþtirecek mi ?

Ben bir garip adem-i âdem
Þarkýlar söyledim de
Acýlara
Bir derman olamadým
Ekmeðimi kazandým da
Paylaþamadým.

Yüz katlý evlerde
Yüz daireler içinde
Nemli soluðumla yaþarým.




Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.