Ay Işığı

NEREDE OLURSAN OL

Kuzeyin en ucundan,
Ayýn deniz sularýný koþturduðu bir Kentten
Güneydeki bir Kente geldim.
Deðiþen bir þey yok
Ay her yerde büyülüyeci..
Kara bir kedinin gözlerindeki
Elmaslar gibi parýldýyor.

Yay gibi gerilmiþ gecede,
Otelin koridorlarýndan
Bende ayda
Kendimizi sokaklara atýyoruz.
Kadim ve baðrý yanýk
Bir tunçla döþendi yollarýmýz.
Kaçaný kovalamaca oynadýk.

Kalenin kadim taþlarýný
Daha canlý aydýnlatýyor
Kenti,insanlarýný ve gizemlerini
Dokunuþuyla büyülemek istiyor.
Bu arkadaþlýktan sýkýlmýþ gibi
Ayrýlýyor benden

Sanki..
Kendi tapýnaðýný arýyor
Kýrgýn bir sesle aydan insana
Neden atalarýnýz gibi
Bana tapýnmýyorsunuz.?

Ýnsan aya derki...
Sen terlemezsin ki.
Hiç bir öpücük soðukluðunu gideremeyecek.

Kendinden emin,
Ay bir kademe daha yükseldi.
Ay der ki insana;
Kentlerin ve insanlarýn gizemleri bende saklý

Kýrýk camlarýn gönüllü iþbirliði ile
Iþýltýlar saçan aydan uzun býçaklar yaparak,
Kalblerimize derinden saplayalým.

24 Mart 2018
Sinop.

30 Mart 1981
Diyarbakýr

Sosyal Medyada Paylaşın: