ONUR SAVAŞI...

Ýstemem mihnetle sultan olmayý,
Vatanda bir geda olmak servettir...

Hýrsýn sýnýrýný bilmez bir insan,
Kanaatsýz hayat zulüm zillettir...

Düþman gölgesinde bal yemektense,
Bir kuru ekmeðim bana nimettir...

Haklý ezilirken gülerse Millet,
Bu halkýn önünde acý zulmettir...

Garip çiðnenirken yerli yurdunda,
Ona kutlu yardým büyük hürmettir...

Yaban ekmeðiyle sultanlýk satmak,
Arslan ekmeðine küfür etmektir...

Zulmete boynunu eðen alçaklar,
Hakkýnýz sürünmek , yada kötektir...

Boynunu eðersen zulmün ipine,
Canlý canlý bir kabire girmektir...

Ya yaþa insanca; onurla yücel,
Yada öl arslanca; hak kükremektir...

Dünya; bala konan sinek gibidir,
Lüzum dan fazlasý inan külfettir...

Dünya malý balsa ; sende sineksin,
Bu can bu bedene bir emanettir...



Sosyal Medyada Paylaşın: