YETİYOR
YETÝYOR Çekil git baþýmdan gölge isteme
Dehlizde karanlýk bana yetiyor
Ýyilik var iken nefret besleme
Ýnsanlýk denen þey bana yetiyor
Ýstemli baþýna taç ta takýnsan
Burnundan soluyup bal da týkýnsan
Kötülük eyleyip þerden yakýnsan
Ýðrençlik herkeste cana yetiyor
Ömrünün her aný bir baþka geçse
Ayetler okuyup zemzemler içse
Kötülük ekenler kötülük biçse
Tohumu ekecek yer de yetiyor
Bir tünel ki iki ucu karanlýk
Iþýk ol ki herkes bilsin aydýnlýk
Ýz býrak arkanda kalsýn hayranlýk
Aydýnlýk gelecek nur da yetiyor
Erisen de bir mum ol sen çevrene
Yanýp, yanýp ýþýk saç sen devrine
Ýyilik et miras býrak evrene
Ölünce bir dua þar da yetiyor
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.