LOKMAN HEKİM

Ay düþtü geceye yazma vaktidir.
Dertlerin yürekte azma vaktidir.
Ýnsafsýzlarý dile anma vaktidir.
Sýzýma çare yok ey lokman hekim..

Caný yanan koþar sana derman aratýr.
Çaresiz dertler yürek yakýp kanatýr.
Lal olmuþ gönülü durmadan aðlatýr.
Yaraya merhem sür ey lokman hekim..

Birbirine kýrdýran namert dolu meydan .
Yiðidi ,eri gitti çýktý Ademoðlu raydan.
Geceye, içime bir ýþýk kalýr aydan.
Yok mu dermanýn ey lokman hekim..

Mezarlýðýn baþýnda bir çocuk aðlar.
Ne de içten yanar, yüreðimi daðlar.
Fani cihanda koparmýþ baðlar.
Sor derdi neymiþ ey lokman hekim.

Kalp gözüm köreldi göremiyorum.
Bu yolda düzlüðe eremiyorum.
Ýçimden huzura gidemiyorum.
Gönlüme ilaç bul ey lokman hekim..

Adaletin anahtarý yanlýþ ellerde.
Hak yiyen zalimler haksýz yerlerde.
Mazlumun ahý kalmaz kimselerde
Ölüme çare yok ey lokman hekim.

Bahara zamansýz cemreler düþtü.
Gönül yaz sandý yürekten üþüdü.
Yarama dokundu dayanmak güçtü.
Son isteðim bu sar lokman hekim..

Cefayý çekse de demez ben buldum.
Mazluma ceza ettim ahýný aldým.
Kötülük yapmam der gururuna yaslanýr.
Ýyileþtir bu kalbi ey lokman hekim.

Sosyal Medyada Paylaşın: