Baðlasan köpek durmaz evlerde
aðýr hem de çok aðýr bir yük gibi
hayatý omuzluyorlardý
kadýn erkek çoluk çocuk
bir ayaklarý takýlýp tökezleseler
geriden gelenler ezip geçecekler
sýrtlarýnda ne parka ne de gocuk...
Ayakkabý karalastik dedikleri
üst baþ bir kaç hayýr sever komþudan
vitrinlere ancak bakarlar karþýdan
küsse de manavlar bakkallar kasaplar
tutmuyor bir türlü hesaplar
utanarak geçerler ancak çarþýdan...
Tahtakurusu ve pireler
aralarýnda þenlik düzenliyorlar her gece
iyi ki bu eve düþtük diye
çocuklar mý
mikrop kapmaya kapýyorda
mikroplar insanlardan insaflý
yine de hasta etmiyor
alýþmýþlar birbirlerine kanka olmuþlar...
Baðlasan köpek durmaz evlerde
ne piþen yemeðin tadý tuzu var
ne de þiþtikçe þiþen hayatýn
ocak kaynamýyor baca tütmüyor
hayat zorlamayla bile duruyor yerinde
bir yerlere gitmiyor...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.