Dikenli düþünceler içinde geziyoruz
Çiy düþen yüzümüze, elimize batýyor.
Bilmez gibi yapsak da aslýnda seziyoruz
Damarlarda tutunan dikiþimiz atýyor.
Kördüðümler yapmýþtýk oysaki dikiþlere
Dikkatimizi verdik dünyadaki iþlere.
Hakikati unuttuk tutuþuyor mevsimler
Elbette masum deðil yaþanýlan resimler.
Acep rüzgâr taþýr mý sevginin kokusunu
Bize ulaþtýrýr mý bölerek uykusunu?
Ýnsanlar kendisini sokaklarda aramaz
Arasa da bulamaz hiçbir iþe yaramaz.
Gül hazin lale hazin aðýt yakar bülbüller
Çileyle geçen ömür þevkine etti veda
Dikenini çýkardý korkusundan al güller
Serenatla mutluydu zevkine etti veda.
Bülbül asla zem etmez kýrmýzý açan güle
Bizler de ah demeyiz ömür denen bülbüle.
Kalbimiz kýrýk dökük aþký andýk derinden
Bulamadýk bir türlü çiçek bahçelerinden.
Ne canan ne de ümit ne rüzgârýn sesi var
Ne deniz dalgalanýr ne de nehirler akar.
Gün geçtikçe soluyor insan denilen mahlûk
Buz tutuyor bu yüzden kalbimizdeki boþluk.
Feryadýmýza bugün imdat eden kimse yok
Ne gerçek bir dost kaldý ne de candan arkadaþ
Viraneye dönmüþüz abat eden kimse yok
Hayal yalnýz düþ yalnýz bizde kalan yalnýz baþ.
Ýnsanlarýn bu hali gökte ayý yakmaz mý?
Çaðýrýp yýldýzlarý üstüne býrakmaz mý?
Gitti gelmez çocukluk her þey anýda kaldý
Anýlarýn çoðunu gelip yaþlýlýk aldý.
Geri dönmek imkânsýz bir çýkmaz sokaktayýz
Geriye kayýyoruz sanki bir kýzaktayýz.
Uzun yýllar yaþamak elbet güzeldir ama
Yaþlanýnca düþüyor insanlar nice gama.
++++
Ey sitemkâr kalemim bu nalaný incitme
Ey elemli lisaným dediklerin yetmez mi?
Ey karamsar bilincim yeter caný incitme
Ey karmaþýk hafýzam kalan öykü etmez mi?
Yýldýrým dolaþýyor saçýmýzýn içinde
Büyümekte gitgide infialler de kin de
Kalbimize vuruyor bir kartalýn kanadý
Dokunmasýn hiç kimse damarlar da kanadý.
Yaþ kemale erince elbet bitecek ömür
Yeni ömür doðacak eskisinden de özgür.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM