Kapattým gecenin kapýsýný karanlýðýma Ve yaktým tüm ýþýklarý birer birer Ruhumun siyahlarýndan arýnýp Boyadým geceyi aydýnlýðýma.
Üzerimde bembeyaz bir elbiseyle Ben bu gece baþtan ayaða umudun rengiyim Karabasanlar da neymiþ dedim kendi kendime Salýnýp durdum geceye inat Girince gönlümün kapýsýndan içime Iþýk ýþýk yanarak.
Sonra oturdum baþ köþeye En neþeli en mutluluk saçan þarkýlarla Doyasýya söyleþtik Seviþtik naðmelerinde Mutlu mesut sarmaþ dolaþ Ve seslendim umuduma var gücümle Lütfen uzak durma Ýyice yaklaþ.
Bu gece ben Mehtap gibi,ay gibi parlayýp yanan bir ýþýðým Kara bulutlardan kaçýp sýðýndýðým gecenin En aydýnlýk duraðýndayým Ve bu gece ben Bembeyaz bir martýnýn kanadýnda Umudumla uçarak Sessizce girdim ruhuma
Bak,gördün mü kalbim Çýktýk karanlýðýmýzdan…
Gülseren MORKAN 07/28/2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülseren Morkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.