Þairler de gider... Son þiirini yazýyordu kadýn. Bir daha almayacaktý kalemi eline . Son kez döküyordu yüreðini. Anlaþýlan yorulmuþtu kadýn; Toplamaktan, Beklemekten, Her defasýnda vazgeçmekten... Gitmeyi denedi, Gidemedi kadýn. Gidemediði yeri bittirmeyi düþündü. Onun içindir, belki de bu son þiiri . Geride hiçbir aný kalmayacaktý, Hiçbir þey yaþanmamýþ gibi. Yüreði olmadan yaþar mýydý kadýn ?. Aþký ve mutluluðu býrakýyordu, Sevgiyi býrakýyordu, Kendini býrakýyordu Ve kadýn gitti; Gidiþi çok sessizdi. Kaleme alýnmayanlar yarým kaldý. Geride ne aþk ne de þiir kaldý; Çünkü kadýn, yüreðini ve þiiri býrakýp gitti...
Mehmet Hatip YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET HATİP YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.