Kadýn gitti; Ýçindeki çocuk öksüz kaldý, Çiçekler kurudu, Gökyüzü karardý, Evet evet kadýn gitti... Sürekli ona vermiþim tüm þanslarý Bir kere de kendime vermeliydim. Hoþçakal yüreðimin hýrsýzý hoþçakal...
MEHMET HATÝP YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET HATİP YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.