SİNAMEKİ
Kendimden kaçarken kendime tutuluyorum
Sabah çökünce evden çýkýp metrobüse biniyorum
Kapkaranlýk yüzler, sinameki adamlar
Sanki saðýmda solumda yüzlerce ayna var
Nefretim kendime, çaresizliðime kýzýyorum
Hayatýn tokadýný yiyorum her gün, her saat
Bazý acýlar sebepsiz, bilinmezlere gidiyorum
Yeterince vurdun hayat, öleyim artýk rahat rahat
Yüzümde kaç çizgi var, say, ben sayamýyorum
Hayata küfretmekten düzen kuramýyorum
Sokaklarda çalgýcýlarýn sesi yankýlanýyor
Geçmiþimde geçmiþimi çalanlarýn nefesi
Demeyin sakýn bu kimin sesidir diye
Ýsyan etmeden günüm geçmiyor, döndüm deliye
Kalmýyor aklýmda hiçbir güzel söz
Zaman makinesi icat olsa, dönebilsem geriye
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.