Bilinmeyen

varlýðýn anlamý nasýl bir yaðmak -ki
ay gibi açýnca yüzün
susan kelimeler..
okundukça sýrlanan gözlerinde bulut
rengârenk aurasýnda gecede örtülür

zaman üþür ve kýzýllaþýr
gülkurusu dudaðýnda yalnýzlýk büyür
kayýp giderken herþey
alnýnda bekleyen handan ölür..

-yokluða dayanmýþ kýymet nedir
kalbi sýrlý tutan ne?-

bekleyiþte gül olman..
ve yetiþirken o güle
harâb olmak, hemhâl olmak
varlýðý susuz bîdîl olmak

çünkü þarkýlý denizler sesin..

unutma ki
’lâ tahzen..’ buyuruyor Yaradan
ve ’her zorla bir kolaylýk vardýr’
çünkü evrenin insana sýðmaz hikmetleri vardýr
çünkü gökte bir yýldýzla zenginleþen çölde
zevâlimi öpen kutlu gözyaþýn vardýr

ve o büyük kapýlar
þefkatin anahtarýyla açýlýr
kalpte rikkat dilde merâsîn dualar
gökleri avuçlayan
bir kýrýk diz üstünde imdâdýn vardýr
çünkü sevmek nasýlsa harlý bir duadýr



bu mutsuzluk çaðý
ve yorgunlarýn
dinlenmeyen sessizliðinde
yüzünyüzümeyakýn..
-dile, yalnýz benim bakýþýmla gölgelensin-

üzüntülerle yanýnda elbirliði suretlerin
parçalanýþý böyle hazin
durgun nehirler aklýnda birbirine karýþtýðýnda
onlara söyle herþeyin fazla öldüðünü
belki hiç, kimse kalmamýþtýr..

çünkü
insanýn seveni vardýr











Sosyal Medyada Paylaşın: