Eyyûbi bir enkaz..

Bir “kün” ile inledi mekansýzlýk, zamansýzlýðýn kýzýl matemini muþtulayarak
Alem doðdu karanlýklarýn rahminden, bebek misali aðlayarak

Önce kelam, ardý sýra kalem.. Ýþte böyle baþladý benim hikayem



Bilmem ki kaç bin milyon yýl geçti “kef” ile yazýlmýþ kaderimin üzerinden
Þimdi soysam siyahlarýmý, beyazýmý bulur muyum tenimin derininden
Bilirim elbette, eksiklerimizi eksik tartmaz senin eski terazin
Ancak, siyahlarý beyaza çevirecek de sadece sensin..!


Tan yeri aðardýðýnda musalla baþýnda ben
Elimde aþk’ý yazdýðým ucu kýrýk kalem
Kalbim de çölün ortasýnda kalmýþ bedevinin serabý,
yaþadýðým tüm þehirlerde ettiðim secdeleri topladým ; Sað yanýmda..

Gece sorgularým
Bestelediðim cinnet notalarým
Tüm dualarým, dudak ýsýrmalarýmýn yamacýnda
Üç kuruþa aldýðým sevda zanlarý
Yamalý acýlar
Ýhtilal-i aþklarým
Mecnun-i adýmlarým
Kardelen umutlarým
Çal-a kalem ýzdýraplarým ve gözlerimden akan ateþ damlalarý ; Sol yanýmda..

Aþk’ýn gamzesinden havalanan kelebek misali ruhum
Kan þelalesi kirpiklerimden dua etmek için açtýðým avuçlarýma damlýyor
Kanadý kýrýlmýþ uçamayan düþsel avuntular arasýnda

Kalemi musallaya býrakýp, ellerimi semaya kaldýrýp
dua ediyorum..
Þafaðýn girdabýnda ukbaya varýr mý bilmiyorum
Umut edip sýðýnýyorum
Allah’ým
Son dem de feryat ayyuka çýktý
Et’i geçen cinnet kemiðe dayandý
Eyyûbi bir enkazdan, bir Orhan doðar mý..




Orhan sun


Sosyal Medyada Paylaşın: